Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

"...και που δεν είχες τίποτα δικό σου παρά μονάχα εκείνο που έδινες κι ίσως αυτό που θα δώσεις ακόμη..."


"...Κάθε πράξη έχει ως αποδέκτη τον εαυτό μας,κάθε προσφορά είναι αυτοπροσφορά, κάθε αγάπη είναι αγάπη του ευατού μας. Α υτό που αγαπάτε είναι τα ευχάριστα αισθήματα που αυτή η αγάπη παράγει σε σας.Αγαπάτε τον πόθο, όχι το αντικείμενο του πόθου..."
απόσπασμα από το βιβλίο του Irvin D.Yalom "όταν έκλαψε ο Νietzsche"

Ναι,ναι καλά τα πήγε ο απαισιόδοξος αλλά κατά τα άλλα πολύ συμπαθής φιλόσοφος Νίτσε.Έκανα φιλότιμες προσπάθειες για να αποδείξω ότι κάνει λάθος, ότι είναι θέμα κακής προοπτικής όμως είναι απόλυτα σωστός.Αν το καλοσκεφτείς κάθε μα κάθε μας πράξη,ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τα κίνητρά της, επηρεάζει πρώτα εμάς τους ίδιους.Και πώς μπορεις να τον διαψεύσεις όταν καθένας μας θα έχει νιώσει πόσο όμορφα είναι να εκτιμάς,να συμπαθείς,να ερωτεύεσαι ,να αγαπάς κάποιον.Δεν μπορώ να δεχτώ βέβαια ότι αγαπάμε τον πόθο και όχι το αντικείμενο του πόθου.Πρώτα ενθουσιάζεται κανείς με το ίδιο το άτομο και μετά με τα συναισθήματα που του προκαλεί.Ίσως και αυτά τα δύο να συμβαίνουν παράλληλα,ίσως και να μην συμβαίνουν σε όλες τις περιπτώσεις άλλα νομίζω πως συνήθως συμβαίνει το πρώτο.ΟΜΩΣ ΟΜΩΣ ΟΜΩΣ υπάρχει ένα τεράστιο όμως σε αυτό το συλλογισμό που μου προκαλεί θλίψη και απογοήτευση καθώς συνειδητοποιώ την αλήθεια του.Δεν υπάρχει μόνο η αυτοπροσφορά.Υπάρχει και το κίνητρο.Και είναι πολύ σημαντικός παράγοντας και καθορίζει πολλά.Δηλαδή οκ, κάνω κάτι και γυρίζει σε μένα.Γίνεται όμως συνειδητά ή μήπως ασυναίσθητα?Μήπως απλά συμβαίνει?Όταν ένα άτομο βοηθάει κάποιον αισθάνεται ηθική ικανοποίηση κλπ αλλά εφόσον δεν ξεκινάει να τον βοηθήσει με αυτό το κίνητρο ποιος θα μ πορούσε να τον κατηγορήσει εγωιστή?Και γιατί παρακαλώ να μπούνε στο ίδιο σακί οι καθάρά παρτάκηδες που κινούνται υπολογιστικά σκεφτόμενοι το εγώ τους και όσοι αυθόρμητα αισθάνονται ευτυχία μέσα από την ευτυχία των άλλων χωρίς να τους φθονούν και να τους ανταγωνίζονται και είναι τόσο παλικάρια ώστε προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους (το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό είναι άλλη συζήτηση)?Δεν επεκτείνομαι άλλο,περίμένω τις δικές σας σκέψεις.

Υ.Γ:Ουδέποτε υπήρξε νίντζα ο Νίτσε φιλε Μ....