"...Κάθε πράξη έχει ως αποδέκτη τον εαυτό μας,κάθε προσφορά είναι αυτοπροσφορά, κάθε αγάπη είναι αγάπη του ευατού μας. Α υτό που αγαπάτε είναι τα ευχάριστα αισθήματα που αυτή η αγάπη παράγει σε σας.Αγαπάτε τον πόθο, όχι το αντικείμενο του πόθου..."
απόσπασμα από το βιβλίο του Irvin D.Yalom "όταν έκλαψε ο Νietzsche"
Ναι,ναι καλά τα πήγε ο απαισιόδοξος αλλά κατά τα άλλα πολύ συμπαθής φιλόσοφος Νίτσε.Έκανα φιλότιμες προσπάθειες για να αποδείξω ότι κάνει λάθος, ότι είναι θέμα κακής προοπτικής όμως είναι απόλυτα σωστός.Αν το καλοσκεφτείς κάθε μα κάθε μας πράξη,ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τα κίνητρά της, επηρεάζει πρώτα εμάς τους ίδιους.Και πώς μπορεις να τον διαψεύσεις όταν καθένας μας θα έχει νιώσει πόσο όμορφα είναι να εκτιμάς,να συμπαθείς,να ερωτεύεσαι ,να αγαπάς κάποιον.Δεν μπορώ να δεχτώ βέβαια ότι αγαπάμε τον πόθο και όχι το αντικείμενο του πόθου.Πρώτα ενθουσιάζεται κανείς με το ίδιο το άτομο και μετά με τα συναισθήματα που του προκαλεί.Ίσως και αυτά τα δύο να συμβαίνουν παράλληλα,ίσως και να μην συμβαίνουν σε όλες τις περιπτώσεις άλλα νομίζω πως συνήθως συμβαίνει το πρώτο.ΟΜΩΣ ΟΜΩΣ ΟΜΩΣ υπάρχει ένα τεράστιο όμως σε αυτό το συλλογισμό που μου προκαλεί θλίψη και απογοήτευση καθώς συνειδητοποιώ την αλήθεια του.Δεν υπάρχει μόνο η αυτοπροσφορά.Υπάρχει και το κίνητρο.Και είναι πολύ σημαντικός παράγοντας και καθορίζει πολλά.Δηλαδή οκ, κάνω κάτι και γυρίζει σε μένα.Γίνεται όμως συνειδητά ή μήπως ασυναίσθητα?Μήπως απλά συμβαίνει?Όταν ένα άτομο βοηθάει κάποιον αισθάνεται ηθική ικανοποίηση κλπ αλλά εφόσον δεν ξεκινάει να τον βοηθήσει με αυτό το κίνητρο ποιος θα μ πορούσε να τον κατηγορήσει εγωιστή?Και γιατί παρακαλώ να μπούνε στο ίδιο σακί οι καθάρά παρτάκηδες που κινούνται υπολογιστικά σκεφτόμενοι το εγώ τους και όσοι αυθόρμητα αισθάνονται ευτυχία μέσα από την ευτυχία των άλλων χωρίς να τους φθονούν και να τους ανταγωνίζονται και είναι τόσο παλικάρια ώστε προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους (το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό είναι άλλη συζήτηση)?Δεν επεκτείνομαι άλλο,περίμένω τις δικές σας σκέψεις.
Υ.Γ:Ουδέποτε υπήρξε νίντζα ο Νίτσε φιλε Μ....
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ
Βρίσκω το απόσπασμα του βιβλίου ρεαλιστικό και με την κατάλληλη δόση υπερβολής ώστε να καταφέρει να εντυπωθεί στους αναγνώστες. Εξηγούμε με την παρακάτω απλοϊκή παρατήρηση.
•Λέω ψέματα ,εξαπατώ. Αποτέλεσμα :
Θεωρητικά τουλάχιστον αισθάνομαι τύψεις .
•Βοηθώ κάποιον . Αποτέλεσμα :
Αισθάνομαι όμορφα ή όπως και να έχει δεν αισθάνομαι άσχημα.
Το νόημα των παραπάνω είναι ότι κάθε μας πράξη έχει και συνέπειες . Σε εμάς και στους γύρω μας.
ΚΙΝΗΤΡΟ
Καλά κάνεις και το βάζεις ως παράμετρο. Γιατί όμως να είναι κάτι που να προκαλεί θλίψη ενώ τελικά είναι αυτό που θα βοηθήσει να καταλάβουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε. Βασικό πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η κατανόηση του τι θέλουμε εμείς από τους άλλους και τι αυτοί.Η ανακαλυψη του κινήτρου του άλλου (και του δικού μας πολλές φόρες) είναι το σημαντικό.
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΘΟΥ
Ο αγαπητός κατά τα άλλα Φρειδερίκος (ναι γνωριζόμαστε) μας αποκαλύπτει γεμάτος σοφία ότι αγαπάμε τον πόθο και όχι το αντικείμενο. Μωρέ τι μας λες!! Δηλαδή μας αρέσουν γενικά τα τσουρέκια και όχι συγκεκριμένα του Τερκενλη? Κάνουμε μπάνιο στις μαγευτικές παραλίες της Δανίας (τις ποιες?) και όχι στη Χαλκιδική αφού απλά να μπούμε σε θάλασσα θέλουμε.
Προσπάθησα να είμαι σύντομος και το δυνατόν λιγότερο κουραστικός. Αναμένω αντίδραση.
δεν μπορει δηλαδη να ειναι αντικειμενο ποθου το τσουρεκι του τερκενλη και συνεπως ποθος η αισθηση που προκαλει το τσουρεκι αυτο ?αν το παμε παρακατω,θα γινει χαζο χεχχε θελω να πω πως κατα τη γνωμη μου,ο τροπος που το παρουσιαζεις δεν εχει να κανει με ποθο και αντικειμενο ποθου,αλλα με το ποσο αοριστος η συγκεκριμενος ειναι αυτος.δεν πιστευω πως επρεπε να σταθουμε εκει.φιλικα παντα :)και μια ερωτηση.ξερουμε πως αυτα ειναι λογια του Νιτσε,δε θα μπορουσαν να ειναι του συγγραφεα του διηγηματος ''οταν εκλαψε ο Νιτσε'' ?
Αγαπητέ Κωνσταντίνε η θλίψη που αναφέρω δεν είναι κατά του κινήτρου αλλά υπέρ.Δηλαδή προσπαθώ να πω ότι δεν είναι σωστο να φτάνει κάποιος σε ένα συμπέρασμα μονόπλευρα,υποστηρίζοντας ότι οποιοδήποτε συάίσθημα κ οποιαδήποτε δράση μας έχει εμάς ως αποδέκτη,γιατί αυτό δεν είναι ακριβές αν δεν ψάξει κανείς το κίνητρο των πράξεων μας.Αυτό ακριβώς που λες κι εσύ,ο προσδιορισμός των κινήτρων του καθενός έχει καταλυτικό ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις.
Πολύ μου άρεσε το παράδειγμα με τον Τερκενλή,ήταν τρομερά παραστατικό!
Και όχι δεν ήθελα να σταθώ στη συγκεκριμένη πρόταση cass,απλά ήταν η πιο χαρακτηριστική για να εξηγήσω πως συνειδητοποίησα πόσο δίκιο έχει ο φιλόσοφος όταν λέει πως όλα γυρνάνε σε μας κ αν θέλει κανείς να το πιάσει από αυτή και μόνο τη σκοπιά καταλήγουμε όλοι έρμαια του τεράστιου εγώ μας.Και δεν ξέρω η αλήθεια είναι αν τα λόγια ανήκουν στον ίδιο τον Νίτσε ή αν είναι σκέψεις που θέλει να του αποδώσει ο Yalom.Προσωπικά χωρίς να έχω συγκεκριμένα στοιχεία κλίνω προς το πρώτο :))
δεν ειπα για τη δικια σ προταση,μιλουσα για το παραδειγμα με τον τερκενλη,το βρηκα ατοπο και εκτος θεματος.δεν ξερω αν συμφωνω περι παθους και αντικειμενου παθους,μαλλον σε καποιες περιπτωσεις ναι σε αλλες οχι δεν ξερω και δεν μπορω να το σκεφτω τωρα,αλλα πιστευω πως το παραδειγμα αυτο δεν ειχε σχεση με αυτο το θεμα.φιλικα παντα :) και οσον αφορα ποιου ειναι η προταση αυτη γιαλομ η νιτσε,απλα ρωτησα αν ξερει κανεις.δν το εχω διαβασει το βιβλιο εξαλλου
Αγαπητη Νεφελη δεν καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις λεγοντας οτι η θλιψη ειναι υπερ του κινητρου. Το κινητρο πιστευω τελικα ειναι βασικο χαρακτηριστικο της ανθρωπινης φυσης και ειναι προκληση η αποκαλυψη του (βαρυσημαντη δηλωση).Προταση μου ειναι η ανακαλυψη των δικων μας για αρχη και ειμαι σιγουρος πως θα βρεθουμε προ εκπληξεων.
Μαλλον η Νεφέλη εννοεί πως θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι όλοι γινόμαστε αυτόματα εγωιστές με αυτή τη δήλωση.Αν λάβουμε υπόψιν το κίνητρο του καθενός, όμως, μπορούμε να "ξαλαφρώσουμε" κάπως τη συνείδησή μας και να δούμε και τους ανθρώπους γύρω μας από διαφορετική σκοπιά. Αν και εγώ προσωπικά πιστεύω πως ο Νίτσε ήθελε να θίξει κυρίως τις συνέπειες των πράξεών μας στους εαυτούς μας και όχι να μας χαρακτηρίσει όλους εγωιστές. Όπως και να το κάνουμε, με καλό ή κακό κίνητρο, όλες οι πράξεις μας γυρνάν πίσω σε μας πάντα.
Όσον αφορά στον πόθο και το αντικείμενο του πόθου, εγώ νομίζω ότι σε όλους έχει συμβεί να πουν θέλω ένα φίλο ή θέλω να ερωτευτώ και όχι θέλω φίλο τον Χ. Όχι πως δεν γίνεται και αυτό απλά η πρόταση ισχύει και αν τη διαβάσεις αντίστροφα
'Οντως πολύ ρεαλιστική φράση αυτή...Αν το σκεφτούμε,πραγματικά η κάθε μας πράξη επηρεάζει πρώτα απ'όλα τον ίδιο μας τον εαυτό,θέλοντας και μη...Μπορεί εμείς την ώρα που κάνουμε κάτι να μη σκεφτόμαστε πως το κάνουμε για μας τους ίδιους αλλά το αποτέλεσμα της πράξης σε μας θα γυρίσει κατά ένα μεγάλο βαθμό.Άρα το κίνητρο της πράξης ήταν και εγωιστικό κατά ένα μέρος...Θέλω βέβαια να πιστεύω πως το κίνητρα μας δεν είναι πάντα εγωιστικά και πως υπάρχουν και καθαρά ανιδιοτελή κίνητρα...Το αν το αποτέλεσμα της πράξης μας επηρεάζει και τον εαυτό μας,δε σημαίνει ότι εξ αρχής το κάναμε γι'αυτό το λόγο...Για τον πόθο τώρα,πιστεύω πως κάποιες φορές τυχαίνει να ενθουσιαζόμαστε και από τα συναισθήματα που προκαλούμε σε ένα άτομο,και οχι από το άτομο το ίδιο.Στη συνέχεια βέβαια,αυτό μπορεί να μας οδηγήσει και στον πόθο για το ίδιο το άτομο,αλλά αν σκεφτούμε όλοι έχουμε περάσει καταστάσεις που μας αρέσουν και μας ενθουσιάζουν τα συναισθήματα που προκαλούμε σε κάποιον,ειτε ειναι φιλος,ειτε σχεση,και μετέπειτα ενθουσιαζόμαστε και από τα άτομα τα ίδια...
Ένα βιβλίο εμβριθές σε μεγάλες και ίσως ενοχλητικές αλήθειες.
Καλώς βρίσκω το blog σου με τον τίτλο λατρεμένου τραγουδιού.
Δημοσίευση σχολίου