Το χορεύοντας στο σκοτάδι ή αλλιώς Dancer in the dark είναι μια ταινία του Lars von Trier, με πρωταγωνιστές τoυς Bjork(Σέλμα), Catherine Deneuve(Κάθυ) και David Morse(Μπιλ).
Η ταινία μιλάει για μια κοπέλα, τη Σέλμα, η οποία πάσχει από μια ασθένεια στα μάτια της , χάνοντας σιγά σιγά την όρασή της και έχει ένα παιδί που πάσχει και αυτό από την ίδια ασθένεια.Η Σέλμα, λοιπόν, είναι από την Τσεχοσλοβακία και μετακόμισε στην Αμερική προκειμένου ο γιός της να κάνει εγχείρηση στα μάτια του. Έτσι, δουλεύει ατελείωτες ώρες(παρά την ασθένειά της) με σκοπό να μαζέψει λεφτά για την εγχείρηση, βοηθούμενη πάντα από τη φίλη της Κάθυ. Επίσης, μένει με το παιδί της σε ένα τροχόσπιτο στο κτήμα από ένα αντρόγυνο (του Μπιλ και της Λίντα).Όταν,όμως, ο Μπίλ της κλέβει τα χρήματα λόγω οικονομικής του δυσχέριας, τα πράγματα περιπλέκονται γιατί η Σέλμα διεκδικώντας τα χρήματά της πίσω σκοτώνει τον Μπιλ.
Στην ταινία καθοριστικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι η Σέλμα λατρέυει τα χολιγουντιανά μιούζικαλ, οπότε όταν δε βλέπει καλά, εκμεταλλεύεται τους ήχους τριγύρω της, φτιάχνει με αυτούς δική της μουσική και φαντάζεται χορογραφίες και τον εαυτό της να τραγουδάει..Ήταν ένας ευρυματικός τρόπος του σκηνοθέτη για να δείξει τι υπήρχε στην ψυχή της πρωταγωνίστριας και ίσως μοιάζει και με το "Σπίτι των τρελλών" που γίνεται κάτι παρόμοιο με τη μουσική.Αυτό συμβαίνει σε αρκετές σκηνές στην ταινία και ομολογώ ότι αυτό κάπου με κούρασε προσωπικά.. Πάντως μέσα από τα μιούζικαλ και τις μουσικές φαντασιώσεις της η ηρωίδα μας μεταδίδει διάφορες απόψεις της.Για παράδειγμα, εξηγεί πως δεν της αρέσει να τελειώνουν οι ταινίες και πάντα έφευγε στο τελευταίο τραγούδι για να πιστεύει πως η ταινία θα συνεχιζόταν για πάντα..
Μεγάλο ρόλο στην ταινία παίζει και ο γείτονας, ο Μπίλ, του οποίου η οικογένεια δείχνει ευτυχισμένη, και όμως αυτός έχει οικονομικά προβλήματα που ομολογεί μόνο στη Σέλμα.. Της ομολογεί το πρόβλημά του και εκεί φαίνεται και η διαφορά τους, καθώς ο Μπιλ λέει σε μια στιγμή αδυναμίας πως θέλει να αυτοκτονήσει ενώ από την άλλη φαίνεται η Σέλμα να παλεύει, να μάχεται, να διεκδικεί τη ζωή της , ενώ άλλοι στη θέση της θα είχαν παγιδευτεί στα δίχτυα της μιζέριας τους. Εκεί τίθεται και το θέμα πόσο δυνατοί είναι ή μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι όταν χρειάζεται..Άραγε όλοι είμαστε το ίδιο δυνατοί; Και πώς μπορούμε να το διαπιστώσουμε;Μπορούμε να κάνουμε για να γίνουμε ή δεχόμαστε πως είμαστε αδύναμοι και ανίσχυροι να αντιμετωπίσουμε ένα γεγονός;
Επίσης, η ηρωίδα δεν ομολόγεί σε κανέναν την ασθένειά της για να μη τη λυπούνται και να την αφήνουν στη δουλειά, ενώ ταυτόχρονα ο σκηνοθέτης μας κινεί την προσοχή σε σκηνές που δείχνουν την πρωταγωνίστρια να τυφλώνεται μέρα με τη μέρα και να καταφέρνει να μη το δείχνει προς τα έξω.Χαρακτηριστικές σκηνές είναι αυτές που η Σέλμα επιστρέφει στο σπίτι της με τα πόδια ακολουθώντας τις γραμμές του τρένου. Πραγματικά, όμως, η Σέλμα ζει τη ζωή της.Αρνείται να κάτσει σπίτι της και να μη κάνει τίποτα, παρά πηγαίνει σε μαθήματα υποκριτικής, δουλεύει συνεχώς και προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα του παιδιού της.
Η φράση που μου έμεινε από την ταινία ήταν από ένα από τα τραγούδια της ηρωίδας: Κάθε τοίχος είναι μεγάλος αν δε πέσει η σκεπή..Αν το σκεφτούμε αλληγορικά τι λέει στον καθένα μας;
Ομολογώ ότι η ταινία είναι καθηλωτική.Σου κόβει την ανάσα,σε συνεπαίρνει, αλλά σου πλακώνει την ψυχή με τις αδικίες που η Σέλμα φήνει να γίνονται εις βάρος και αυτή δε κάνει τίποτα μόνο και μόνο για να μείνει πιστή στον εαυτό της ( και αυτό φαίνεται στο δικαστήριο).Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να πάω εγώ εκέι να την υπερασπιστώ!Με έπνιγε το δίκιο μου και όμως εκείνη δεν έκανε τίποτα, δε μιλούσε.
Περιμένω, λοιπόν, σχόλιά.. Και όσοι δεν την έχουν δεί να τη δουν!
Μαίρη
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
itan mia apo tis tainies pou me epireasan k me sokaran.mia apo tis tainies stis opoies eipa sto telos kala ti kathomaste k stenoxwriomaste me ta xazoprovlimata mas,an i selma mporouse na polemisei me tetoio sthenos psixis se toso antiksoes sinthikes,tote emeis poso athlioi eimaste pou kathomaste k mirmirizoume gia asimanta pragmata k afinoume na mas pairnoun apo katw?mou ekane poli kali entipwsi k skinothetika,toso stis skines autes pou ekeini antimetwpize to skotadi tis me ta musical oso k sti fisiki lipsi tou trier.episis olo to senario mexri to telos gia mena itan wdi sti dinami tis anthwpinis psixis.ena minima aisiodoksias k elpidas mesa apo tis adikies pou parola auta iperisxisan.poli kali epilogi mairoula mou.
Καλησπερα κι απο εμενα.
Προφανως και δεν μπορω να κρινω την ταινια, ως ταινια, γιατι δεν την εχω δει.
Αλλα τα μηνυματα που περναει ειναι κατι παραπανω απο σημαντικα. Το να μην το βαζεις κατω ευκολα, το να μην τα απαρατας στο παραμικρο, λειπουν απο τη σημερινη κοινωνια. Ολοι στα δυσκολα τα χερια ψηλα και παμε για τη βοηθεια ή για το πιο απλο.
Θα συμφωνησω μαζι σου νεφελη, οτι ασημαντα πραγματα μας παιρνουν απο κατω και αυτο μου θυμησε καποιον απο κατω που προσφατα αυτοκτονησε επειδη δεν πηγαιναν καλα τα οικονομικα του και ηταν χρεωμενος. Ειναι αυτο που λεγαμε, οτι δεν το παλευουμε και στα δυσκολα "γεια σας".
Υ.Γ.: Αφηνετε κενα μετα τα σημεια στιξης. Διαβαζονται πιο ευκολα τα κειμενα ετσι!
Υ.Γ.2: Για να μην εχετε παραπονο οτι δεν σχολιαζουμε!!!
ΟΟΟΟ!!Ευχαριστούμε τον φίλο μας Μιχάλη που επιτέλους έκανε σχόλιο για ΤΑΙΝΙΑ και όχι για να μας κράξει..
Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε..Όντως η ταινία είναι πολύ αισιόδοξη και σου δίνει δύναμη και ώθηση να πας παρακάτω, να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου και να μην απελπίζεσαι όταν έρχονται τα δύσκολα..Κάθε άνθρωπος, κατά την άποψή μου, δοκιμάζεται και πρέπει να βγαίνει δυνατός από κάθε εμπόδιο..Δε ξέρω αν ισχύει ότι σε κάθε άνθρωπο τυχαίνουν τόσα όσα αντέχει..Αλλά ξέρω ότι ορισμένοι υπομένουν περισσότερα και δεν τους αξίζουν τόσες δοκιμασίες(όπως στην Σέλμα).
Πείτε μου και εσείς την άποψή σας περί δύναμη ψυχής..Θέλω να ακούσω.
Η δυναμη της ψυχης...Θελω πολυ να πιστευω σε αυτη.Και θεωρω οτι εξαρταται απο διαφορους παραγοντες.Οι σημαντικοτεροι ειναι ο χαρακτηρας του καθε ανθρωπου και οι εμπειριες του,οπως και οι συνθηκες στις οποιες ζει.Θελω να πιστευω οτι ειναι χαρισμα καθε ανθρωπου κ παρουσιαζεται,αν οχι καθολη τη διαρκεια της ζωης του,την κρισιμη στιγμη που θα τη χρειαστει.Γενικα ειναι θεμα επιλογων κ αντιληψης για το πως θα αντιμετωπισεις μια κατασταση.Παραδοξως η ατακα του Σιμπα στο βασιλια των λιονταριων(μια κ μιλουσαμε για κινουμενα σχεδια)ειναι πολυ εμπνευσμενη:ολα μια ιδεα ειναι.ολα ειναι θεμα χειρισμων.Κ το ποσο θα αφησεις κατι να σε παρει απο κατω,κ ποσο θα προσπαθησεις να το ξεπερασεις.Εξου κ ατομα με διαφορετικες εμπειριες κ χαρακτηριστικα αντιμετωπιζουν διαφορετικα παρομοιες καταστασεις...Κ αφου μπορει να παλεψει ενας,μπορουν κ ολοι οι αλλοι.Απλα δεν το κανουν γιατι εχουν κακομαθει,ειναι βολεμενοι,περιμενουν απο αλλους τη λυση,προτιμουν να κλαιγονται κ πολλα αλλα.Κ οσο για το αν ειναι ισοκατανεμημενα αυτα που τυχαινουν στους ανθρωπους...Ουτε καν.Δεν υπαρχει καμια δικαιοσυνη στο θεμα.Απλα ειναι κ το αλλο,οτι καποιος αυτο που του εχει τυχει κ εσυ θεωρεις μικρο,για αυτον ειναι μεγαλο κ το αντιστροφο(οι εμπειριες που λεγαμε...)Ακουω σχολια...
Συμφωνω οτι ο χαρακτηρας του ανθρωπου παιζει πολυ μεγαλο ρολο στο πως θα αντιμετωπισει τις αναποδιες της ζωης...Ενας ανθρωπος που εχει συνηθισει να του ερχονται ολα στο πιατο και δεν εχει παλεψει ποτε στη ζωη του,φυσικα και θα κλαιγεται οταν του τυχει κατι δυσαρεστο...Οι ανθρωποι που εχουν περασει δυσκολα εχουν μαθει να κρινουν αλλιως τις καταστασεις και να αντιμετωπιζουν διαφορετικα και με περισσοτερη δυναμη τα πραγματα...Ολα μες τη ζωη ειναι και ο καθε ανθρωπος εχει και τα "προβληματα"του...Παντως δεν πιστευω οτι ολα τα ασχημα χτυπανε παντα τους καλους ανθρωπους...Απλως καθε φορα που μας τυχαινει κατι λεμε γιατι σε μας που ειμαστε καλοι κλπ.Δεν υφισταται αυτο...Τα παντα μπορει να συμβουν στον καθενα ανα πασα στιγμη.Ζωη ειναι αυτη...Κανεις δε μπορει να κρινει αν αυτο που ετυχε σε μενα ειναι χειροτερο η καλυτερο κατα μια εννοια απο κατι που ετυχε σε καποιον αλλο.Ειναι αυτο που λες και συ Νεφελη οτι ειναι αναλογα τις εμπειριες του καθενος το πως θα το παλεψει και θα το ξεπερασει...
Βασικά εγώ δεν είπα ότι οι δυσκολίες τυχαίνουν μόνο στους "καλούς" ανθρώπους..Είπα ότι σε ορισμένους τυχαίνουν περισσότερα, ενώ σε άλλους όχι.Απλά το θεωρώ αδικία..Σε αυτό κάποιοι μου έχουν απαντήσει, λοιπόν, πως στον καθένα συμβαίνουν τόσα όσα αντέχει..Δηλαδή πρέπει να βγει πρώτα η ψυχή μας για να ησυχάσει το κεφάλι μας?Και τι διακρίσεις είναι αυτές?Ποιος κρίνει πόσα αντέχει ο καθένας?
Το θέμα είναι, όντως, πως κάθε φορά εξαρτάται από το πώς το αντιμετωπίζεις, αν το αντιμετωπίζεις ή απλά προσπαθείς να το ξεχάσεις με αποτέλεσμα να σου μένει ανοιχτή πληγή..
δεν ξέρω σε τι ηλικία την είδατε εσείς αυτή την ταινία, αλλά εγώ την είδα για πρώτη φορά όταν ήμουν 12-13 και είχα σοκαριστεί συναισθηματικά. Μου άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα κάποια πράγματα μέχρι τότε. Πολύ καλή τανία επίσης σκηνοθετικά και μουσικά.
Να σε καλωσορίσουμε dapnipako για το πρώτο σχόλιο σου στο blog μας!
Λοιπόν,εγώ, και απ'ότι ξέρω και από τα άλλα δύο κορίτσια την ταινία την είδαμε σχετικά πρόσφατα..Σίγουρα όχι σε τόσο μικρή ηλικία όσο εσύ.Αλλά πιστεύω ότι μία τέτοια ταινία για να την κατανοήσεις πρέπει να έχεις ζήσει κάποια πράγματα και να έχεις αναρωτηθεί για κάποια άλλα. Μου φαίνεται λογικό να σοκαρίστικες στα 13 σου..Εδώ εγώ σοκαρίστικα στα 19 μου..
υ.γ. Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλα σχόλιά σου..
i tainia afti se emena ethese ena thema.to an prepei kapoies fores na vazei kapoios ton eafto tou panw apo tous allous i oxi.thelw na pw pws,an gnwrizeis pws to paidi p tha kaneis as poume tha vgei me to idio provlima me esena kai esy exeis traviksei polla me afto to provlima kai ksereis oti tha travikseis kai xeirotera,to kaneis?kai wraia to kaneis,alla giati to kaneis?mipws me to na kaneis paidi se afti tin periptwsi einai kai pali egwistiko?apla gia na gemiseis ti zwi sou?oti kai na tou prosfereis,tou exeis parei polla idi.kai pali afto me ti musiki klp stin tainia edeixne adynamia tis irwidas na adimetwpisei ton kosmo kata ti gnwmi m kai se kapoies faseis tis tainias edeikse to aditheto,alla edeixne ti mia alla tin alli.parola afta,itan artia skinothetimeni tainia,ok ermineies,kai ethige polla zitimata,ta opoia den epidexodai kai toso efkola apadisi,kai ta ethige me eksipno tropo.gia mena den einai akrivws paradeigma dynamis i selma.ap ti mia einai ap tin alli oxi.isws an voithuse allous p exoun kapoio provlima paromoio as poume paidia allwn oikogeneiws kai oxi na dimiurguse se kapoion provlima.eksalou dynami psixis den exeis mono otan koitas tous allous alla kai esena.den borei na tragudas kai na fadazesai leivadia me paparounes kai petalouditses anti na antimetwpizeis me realismo to provlima s.borei diladi,alla afto den einai to paradeigma tis psixikis dinamis..(gia osa lew den eimai apolutos,den exw kataliksei apla ekfrazw tis skepseis kai tous provlimatismous mou peri tou thematos se esas ,w synanthrwpoi).den yparxun diakriseis gia to ti travaei o kathenas,epeidi afto den to apofasizei kaneis.an eixe o kathenas osa provlimata adexei tha itan ok..polla provlimata ta dimiurgume i ta megistopoioume monoi mas,alla provlimata pigazoun apo provlimata allwn,ta opoia sinithws einai poly pio varia,opote den yparxei thema dikaiou kai adikou.polla pragmata einai adika alla poios orizetai ws kritis,kai ti tha kanei o kathenas gia tis adikies pou tou tygxanoun..den yparxoun asimada pragmata.ola mazi einai simadika,ola exoun kati na dwsoun i na paroun.oso asimado kai na fainetai kati,paizei rolo sigura kai xwris afto kati tha itan diaforetiko.sorry gia tin ektasi :(
Βασικα σε αυτο που λες akumetsu περι κριτων,μαλλον ισχυει αυτο που λεει και η Γεωργια.Το θεμα δηλαδη δεν ειναι οτι σε καποιους αξιζει περισσοτερο να παθαινουν συμφορες σε σχεση με τους αλλους κ οτι στους "καλους" πρεπει να συμβαινουν καλα πραγματα.Αυτο ειναι μαλλον μηδενιστικο.Απλα οταν θα συμβει κατι ασχημο σε καποιον που εχει αποδειξει οτι εχει καλες πλευρες κ αρετες θα φανει πιο αδικο απο το αν συμβει αυτο σε καποιον που απο τη συμεριφορα του εχει κριθει λιγοτερο "αξιος"(ο,τι κ αν μπορει να σημαινει αυτο).Κ εκει βεβαια φαινεται οτι καπου υπαρχει καποιο προβλημα.Θελω να πω,κανεις δεν σκεφτεται(τουλαχιστον πρωτα) οτι "αυτος ειναι μεγαλος καραγκιοζης,μακαρι να του συμβει κατι κακο για να αποδωθει δικαιοσυνη".Η σκεψη ειναι η αντιθετη, "εγω φερομαι τοσο καλα,δεν μου αξιζει να μου τυχαινουν τετοια πραγματα".Αλλα κ παλι κατι δεν παει καλα σε ολο αυτο.Γιατι παλι υπονοειται το"γιατι σε μενα κ οχι σε καποιον αλλο".Το αν ο αλλος το αξιζει περισσοτερο η οχι δεν ειναι πολυ σαφες.Κ η ολη σκεψη δεν ειναι υγιης.Δεν ειμαι σιγουρη αν εγινα κατανοητη οπως τα γραφω.Θα φανει απο τις απαντησεις.Κ σορι για το "καραγκιοζης"....
Δημοσίευση σχολίου